Wij zijn het Museum van de Geest. We zijn gefascineerd door het kunstwerk tussen je oren. Want niets is kleurrijk, krachtig en tegelijkertijd zo kwetsbaar als de menselijke geest.

In het Museum van de Geest | Haarlem, in het monumentale Dolhuys, zie je verschillende kunstwerken die je aan het denken zetten over stigma’s en het belang van mentale gezondheid. Wat is normaal en wat is raar? Moeten wij als mens veranderen, of moeten we onze ideeën over raar en normaal veranderen? In 2022 winnaar van de European Museum of the Year Award.

In het Museum van de Geest | Amsterdam, in H’Art Museum, zie je Outsider Art. Dat is een originele kunstvorm gemaakt door outsiders van de kunstwereld en vaak ook van de maatschappij. Via het werk tonen ze hun binnenwereld zonder bezig te zijn met wat de buitenwereld daarvan vindt.

Steun

Interactief, inclusief en een tikje activistisch. - Parool

Bekijk ook

  1. Steun

    Steun het Museum van de Geest! Werk aan erkenning, waardering en begrip voor mensen die anders zijn.

Cookie toestemming
We gebruiken cookies op onze website, lees meer over ons cookie en privacy beleid.
Instellen
Functionele cookies: deze cookies zijn nodig voor een goed werkende website
Analytische cookies: deze cookies worden gebruikt om bezoekers de best mogelijke ervaring te geven op onze websites
Marketing cookies: deze cookies worden gebruikt om onze bezoekers relevante marketing informatie te tonen
In de geest van...

Alleen als artiest kan ik nog bestaan. Als mens zou het onmogelijk zijn. Normaal is voor mij geen zin in de dingen, die gevoelens bij mij zijn onvoldoende. Abnormaal kan ik nog leven.

Anton Heijboer

Anton Heijboer legde tijdens zijn opname in PZ Santpoort de basis voor zijn ‘systeem’, een door hem zelf gecreëerd universum, dat de basis vormde voor zijn latere werk en dat hij in de praktijk bracht samen met zijn bruiden in hun nederzetting in Den Ilp.

Heyboer heeft zich nooit kunnen en willen aanpassen aan normale menselijke verhoudingen. Dat was de onontkoombare essentie van zijn bestaan. H. leefde doelbewust leven als een onaangepast,

In 1951 liet H. zich tijdens een crisis vrijwillig opnemen in PZ Santpoort. Daar werd hij zich er van bewust dat onschuld lijden met zich meebracht. De psychiater in Santpoort hield het er op dat H. leed aan een Christuscomplex. Tijdens zijn crises beleefde hij zichzelf als een gekruisigd Christuskind. Hij riep dan de vrouw of het vrouwelijke in zichzelf aan om redding of liever gezegd Maria en haar onbevlekte ontvangenis. De onaangepaste en ongeslachtelijk onschuld die hij van Christus en Maria was de waarde die hij moest verwerkelijken en in stand houden.

Toen hij inzag dat de inrichting hem onvoldoende bescherming kon bieden, verliet H. Santpoort en trok zich voortaan terug in een zelfgecreëerd universum. Kort na zijn vertrek uit Santpoort werkte H. aan zijn boek met als aanhef ‘Dit boek heet verdediging van het onvolgroeide’. Hierin ontwikkelde H. de mythe waarmee hij zijn abnormale leven een zinvolle structuur kon geven, en een systeem om deze mythe beeldend kenbaar te maken. Centraal in dit beeldsysteem staat een meetkundige formule, een teken waarmee H. zichzelf opnieuw had uitgerekend. Met het beeldsyteem maakte hij prenten die gretig aftrek vonden bij verzamelaars en musea. Door zijn succes zagen steeds meer mensen hem niet als gek maar als kunstenaar en werd zijn vreemde gedrag getolereerd.

Bron: J. L. Locher Anton Heyboer