Erbij horen, meedoen. Museum van de Geest gelooft in een samenleving waarin iedereen gezien en gehoord wordt. Daarom bieden wij werkervaringsplaatsen aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Josje (49) en Tim (45) volgen een re-integratietraject en hebben binnen een jaar grote stappen gezet. Ook bloeit er inmiddels een bijzondere vriendschap op de werkvloer. Tim: “Hier heb ik geleerd om open te zijn over mijn depressie en burn out.”
Hoe zijn jullie bij Museum van de Geest terecht gekomen?
Josje: “Ik was uitgevallen vanwege een burn out en kon niet meer terug naar mijn werk in de kinderopvang. Mijn oog viel op een functie als vrijwilliger bij Museum van de Geest en ik dacht direct: ‘Hier hoor ik wel thuis.”
Tim: “Ik had last van een depressie in combinatie met een burn out; om die reden zat ik anderhalf jaar in de ziektewet. Ik wilde graag weer aan de slag in en in het kader van een tweede spoortraject kwam Museum van de Geest in beeld. De vrijwillige functie van publieksmedewerker sprak mij aan. Ik vind het leuk om contact te hebben met mensen.”
Hoe ervaren jullie het re-integratietraject bij Museum van de Geest?
Josje: “Ik vond het in het begin heel spannend! Na een lange periode thuis, ging ik voor het eerst weer naar mijn werk. Het ontvangst hier voelde als een warm bad. In dit museum mag je zijn wie je bent, ook als het even niet gaat. Er is ruimte voor stapjes terug en weer vooruit, ieder op zijn eigen tempo, afgestemd op jouw persoonlijke belastbaarheid van dat moment. Dat maakt dit museum tot een hele bijzondere werkervaringsplek.”
Tim: “Daar ben ik het helemaal mee eens! Voor mij was onder de mensen zijn de belangrijkste uitdaging. Ik heb lang alleen thuis gezeten, worstelend met mijn depressie en burn out-klachten. In het museum heb ik leuk contact met bezoekers en mijn collega’s. Het type mensen dat hier werkt, zorgt ervoor dat ik mij in dit museum thuis voel. Iedereen heeft zijn eigen ding en dat mag er zijn. Dat vind ik heel mooi.”