Op La Devinière, vlakbij het Belgische Charleroi, woont al veertig jaar lang een groep ernstig gestoorde mensen samen, de meesten uitbehandeld binnen de reguliere psychiatrie. Psycholoog Michel Hock bracht hen bij elkaar, vanuit de gedachte dat er geen hopeloze gevallen bestaan. Hopeloos kan volgens Hock alleen de manier zijn waarop voor hen wordt gezorgd.
Fotografe Pia van Spaendonck volgde de groep drie jaar lang. Ze maakte contact met de bewoners en legde, naast hun dagelijks leven, vooral hun uitzonderlijk expressieve gezichten vast.
In de praktijk blijkt verdraagzaamheid lastig. Myriam was zestien jaar toen ze naar La Devinière kwam. Ze doopte haar avondeten maandenlang buiten in de mesthoop, voor ze het in haar mond stopte.
Vanuit gangbare ideeën over wat ‘normaal’ is, zouden de meeste verzorgers haar hebben tegengehouden. Bij La Devinière lieten ze haar begaan, tot zij na enige tijd vanzelf stopte met haar gedrag en gewoon aan tafel bleef zitten tijdens het eten.
Tijdens haar verblijf in La Devinière begon Myriam kunst te maken. Ze bewerkt haar knuffels en barbies met alles wat omhanden is op de boerderij.
