Op La Devinière, vlakbij het Belgische Charleroi, woont al veertig jaar lang een groep ernstig gestoorde mensen samen, de meesten uitbehandeld binnen de reguliere psychiatrie. Psycholoog Michel Hock bracht hen bij elkaar, vanuit de gedachte dat er geen hopeloze gevallen bestaan. Hopeloos kan volgens Hock alleen de manier zijn waarop voor hen wordt gezorgd.
Fotografe Pia van Spaendonck volgde de groep drie jaar lang. Ze maakte contact met de bewoners en legde, naast hun dagelijks leven, vooral hun uitzonderlijk expressieve gezichten vast.
Om de twee jaar is er ruimte voor een nieuwe bewoner. Vaker niet, want aanvoelen wat iemand nodig heeft en opgenomen worden in de groep, vraagt tijd en aandacht. Gregory woont inmiddels tien jaar op de boerderij La Devinière.
Directeur Michel Hock bezocht Gregory in een chique kliniek, waar hij opgesloten zat in een isoleercel. Hock verzocht de verplegers om Gregory los te maken en om hem uit zijn isoleercel te halen.
Buiten raakte hij volkomen in paniek en begon hij op de ramen te bonken: hij wilde weer zijn isoleercel in. De volgende anderhalf jaar zijn de verzorgers van La Devinière regelmatig langsgegaan bij Gregory om hem langzaam te laten wennen aan zijn vrijheid. Vervolgens verhuisde hij naar La Devinière.
