Als de wereld chaotisch en ongrijpbaar is – zoals tijdens een pandemie – proberen wij als mensen grip te krijgen op de werkelijkheid door deze te reduceren tot een reeks overzichtelijke lijnen en getallen.
De tentoonstelling 31553580 (obsessie) voor nummers & schema’s toonde een verlangen naar structuur en logica in de chaotische wereld van ieder mens. Het werk van Doerte Weber, Eiko Ishizawa, George Widener en Lionel Plak brengen rust voor de geest. Iets wat ons allemaal verbindt.
De tentoonstelling was één gestructureerd geheel, waar je kon ontsnappen aan de chaotische wereld daarbuiten. Je stapte in een enorm schema waar de werken worden getoond in één groot ordelijk rasterpatroon. De handgeschreven tentoonstellingsteksten van de curatoren verbonden de werken logisch aan elkaar.
De gezamenlijke fascinatie voor getallen en schema’s inspireerden gastcuratoren Hanne Hagenaars en Jan Hoek (moeder en zoon), om in het verleden een themanummer te maken voor kunstmagazine Mister Motley.
Veel kunstenaars (met outsider art als koploper) gebruiken de strategie van orde scheppen, systemen bedenken en categoriseren. Want ook zonder een pandemie is voor veel mensen de wereld al zo overweldigend, dat het tot orde en abstractie teruggebracht moest worden. Dit resulteerde in vele oeuvres met een stroom die niet te stoppen is en alsmaar uitdijende schema’s.
Ook kunstenaars uit het reguliere circuit maken de meest waanzinnige schema’s. De neiging om chaos te vangen in schema’s is er één van iedereen. Van kunstenaars tot managers met faalangst en huisvaders met een midlifecrisis. Met de tentoonstelling 31553580 (obsessie) voor nummers & schema’s lieten zij de gescheiden wereld van ‘insider’ en ‘outsider’ art én dat van alle mensen versmelten.
31553580 (obsessie) voor nummers & schema’s bevat werken van o.a. de volgende kunsternaars: Alex Naber, Angel Lartigue, Annesas Appel, Ardian Ramadanovic, De Gasten, Daphne Agten, Doerte Weber, Eiko Ishizawa, Elisa Pinto, Emma Wiersma, Frédéric Bruly Bouabré, George Korsmit en Saskia Janssen, Frédéric Bruly Bouabré, George Widener, Georgina Starr, Gijs Assmann, Jan Hoek, Job Koelewijn, Kenny Callens, Kiki Smith, Lien Anckaert, Laura Body, Lionel Plak, Lizzie van Itallie, Lubos Plny, Marit Westerhuis, Melvin Way, Michiel de Jaeger, Pieke Werner, Renske de Greef, Rainbow Soulclub (Mimosa Govert Visser en AMP (Parry Person), Ruben Armando (La pureza del Arte), Ruth van Beek, Shane Drinkwater, Simon Evans, Tobias Tebbe, Toon Teeken & Océane Teeken en Zdenek Kosek.
Jan Hoek (1984) is kunstenaar, schrijver en oprichter van Outsiderland. In zijn werk voelt hij zich aangetrokken tot de schoonheid van buitenstaanders wereldwijd. Door samen te werken met mensen die over het hoofd worden gezien, wordt een nieuw beeld gecreëerd.
Zo fotografeerde Hoek filmsterren als motortaxi-rijders uit Nairobi of een Amsterdamse ex-heroïne verslaafde die er altijd van gedroomd heeft een supermodel te zijn. Hij creëerde psychedelische magazines over de (seks)toeristische hoofdstad van de wereld Pattaya en maakte een serie over de Maasai, die zich niet identificeren met het stereotype beeld. In het universum van Hoek zijn de ‘normale’ mensen de vreemdelingen en de buitenstaanders de heersers van deze planeet.
Het werk van Jan Hoek is onder andere te zien in Foam (Amsterdam), Unseen Festival (Amsterdam), Photoville (New York), Fomu (Antwerpen) en Lagos Photo (Lagos).
Curator van de tentoonstelling Hanne Hagenaars is pionier in de wereld van kunst. Ze was initiatiefnemer van het tijdschrift The Dummy Speaks, een associatief en visueel tijdschrift voor jongeren over beeldende kunst, dat ze ook samen met jongeren maakte.
‘Mister Motley knoopt kunst en leven aan elkaar’ is het motto van het tijdschrift dat Hagenaars in 2004 bedacht en waarvan ze negen jaar lang hoofdredacteur was. Het magazine richt zich op een breed en divers publiek door te werken vanuit thema’s als empathie, taal of idealisme.
In 2006 publiceerde ze haar eigen boek: Geen wolk, hoe kunst mijn leven redde. Het motto van Motley verwoordt ook haar persoonlijke missie in de kunst; steeds zoekt ze naar inventieve manieren om de hedendaagse kunst bij een divers publiek te brengen, vanuit het rotsvaste vertrouwen in de kracht van kunst.
Ook schrijft Hagenaars essays, maakt tentoonstellingen, werkt als curator van het Studium Generale van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) en gaf jarenlang les aan diverse academies. Hagenaars werkt nu aan een nieuw boek over kunstwerken die iemand gedenken. Het zal gaan over gemis, verlies, rouw en rituelen.
Nelius Faling (1928-1963) is een Schiedamse kunstenaar, die aangesloten was bij Galerie Atelier Herenplaats. Falings werk is één keer tentoongesteld in 1964. Onlangs dook het terug op bij een verzamelaar. In 2022 is het weer voor het eerst te zien geweest bij een tentoonstelling bij de Herenplaats. In zijn werk geeft de kunstenaar vorm aan gevoelens van angst en pijn. Emoties die moeilijk in woorden zijn te omschrijven, maar in de werken van Faling op indringende wijze zichtbaar worden gemaakt.
