Het werk van Milan Gies bestaat voornamelijk uit portretstudies en sculpturale studies. Hij is gefascineerd door ‘het verhalende lichaam’, de manier waarop ervaringen, pijn en complexiteit hun sporen nalaten. De fotografie van Milan Gies houdt in dat hij vaak langere tijd met zijn geportretteerden samenwerkt, waardoor hij een vertrouwensband opbouwt en zo letterlijk en figuurlijk dichterbij mag komen.
In zijn werk is altijd een autobiografisch element aanwezig; zo zoekt hij in de portretstudies naar een samenkomst van zijn eigen ervaringen met de menselijke kwetsbaarheid en die van de mensen met wie hij werkt. Op symbolische wijze bevatten de vaak vallende en worstelende houdingen universele thema’s zoals pijn en overleven.
Bij zijn onderwerpkeuze heeft hij een voorkeur voor mensen die om wat voor reden dan ook niet goed kunnen meekomen in onze prestatiemaatschappij of zich buitenstaanders voelen.
Zijn beelden zijn vaak zoveel mogelijk ontdaan van context, soms zelfs door de mens deels of geheel ontkleed af te beelden en vrijwel altijd in een eenvoudige studiosetting. Zo nodigt hij de kijker uit om zijn onderwerpen zo oordeelvrij mogelijk te benaderen en de mens an sich te aanschouwen. Hieronder enkele portretten uit de fototentoonstelling Bernard:
