Een blauw pak, bruin haar, grote oorbellen en driekleurenogen: dit zijn afbeeldingen van Shibata’s moeder. Er wordt gezegd dat zij thuis het ‘anime figuur’ ‘Doraemon’ herhaaldelijk tekende op eenzelfde manier, voordat zij naar de instelling voor mensen met een verstandelijke beperking kwam. In de instelling begon ze omstreeks 1996 met tekenen, en sindsdien was ze vier jaar lang elke dag achter het papier te vinden. Ze tekende wel één tekening per uur. Maar, nadat ze verliefd was geworden op een man van dezelfde afdeling, tekende ze de volgende zeven jaar niets meer. Haar verliefdheid ging over en ze begon weer met tekenen. Ze begint met de omtrek van een gezicht, dan een pony, oren, en het lichaam. Ze tekent altijd in dezelfde volgorde met dezelfde scheiding en hetzelfde patroon sandalen. Daar besteedt ze veel aandacht aan. Telkens als iemand haar aanspreekt wendt ze haar blik af uit verlegenheid. Maar zodra haar kleurpotlood stomp raakt vraagt ze: ,,Kunt u het potlood slijpen alstublieft?”
© Portret: Satoshi Takaishi & Nobuo Onishi
