Half schertsend zegt hij hierover: ,,Ik probeer mooi te tekenen, maar dit is hoe het eruit komt. Misschien ligt het aan mijn moeilijke verleden. Ik begin met een paar lijnen, kijk naar ze en zie dan een figuur naar voren komen die ik kan tekenen.”
In de hoop op een beter leven vertrekt Koochaki op zijn dertiende van het platteland naar de hoofdstad Teheran. Hier gaat hij werken in een garage. Ondanks dat hij analfabeet is, komt hij terecht in een culturele cirkel waar onder andere ook de schrijver Gholam Hossein Saedi deel van uit maakt. Hij staat bekend als iemand die ongelofelijk eerlijk is, soms tot de irritatie van anderen. Hij heeft een sterk gevoel voor rechtvaardigheid en neemt geen blad voor de mond. Deze bijna agressieve eerlijkheid komt ook terug in zijn werk. Hij verwondert zich over zijn eigen wezens. Hij tekent ze niet alleen als vermaak, maar ook als een manier om zich uit te drukken.
© Portret: Galerie Hamer, Amsterdam
