Dat is het woord dat je door de werken van Kiki Smith heen leidt. Even fragiel als de positie van vrouwen was. In al die eeuwen dat vrouwen niets anders werd gegund dan een leven als moeder en huisvrouw.
In haar werk inventariseerde Kiki Smith haar positie als vrouw vanuit het lichaam, met vloeistoffen als urine en menstruatiebloed. Abortus doemde op in de bronzen sculptuur Womb (1986), waarin niets te zien was als je de gezwollen baarmoeder opende.
Smith probeerde uit de beperkende draaiboeken voor een vrouwenleven te breken, die scenario’s bevatten rondom schoonheid, zachtheid en zorg voor kinderen. De kostwinner: getallen die aangaven dat het voordeliger was als vrouwen thuisbleven om voor de kinderen te zorgen.
Een vrouwenleven vol schema’s van schooltijden, maaltijden en eens in de maand de ramen lappen. Met zachte poëzie haalt ze dit rationele wereldbeeld onderuit door uit te reiken naar de sterren, het universum, waarbinnen alles mogelijk is en getallen geen rol spelen.
De sterren in deze beide werken verwijzen naar de mythologie die Kiki Smith zelf maakte. Net als inheemse volken, is zij haar eigen mythes gaan maken en heeft deze getekend. Het gaat in het werk van Smith juist niet om getallen, maar om het uitbreken van schema’s. Girl with Stars (2004) en Promising (2018) laten zien dat niet alles in cijfers te vatten is.
