De kunstwereld bestaat nog altijd grotendeels uit mannen. Slechts 13% van de kunst in Nederlandse musea is gemaakt door vrouwen. In het buitenland is dat niet anders. In het immense Metropolitain Museum in New York hangen werken van ruim 400 kunstenaars uit de vaste collectie. Zeven daarvan zijn vrouw.
Voor een deel komt de achterstand doordat museumdirecteuren, geldschieters en kunstkopers vooral witte westerse mannen zijn. Deze groep maakt de dienst uit en bepaald wie aandacht krijgt en wie niet. Daarnaast spelen er nog een heleboel andere zaken. Tot het einde van de negentiende eeuw werden vrouwen bijvoorbeeld geweigerd bij kunstopleidingen. Maar ook als een vrouw wel doorbrak als kunstenares raakte ze na haar dood vaak in de vergetelheid.
Een vrouw die niet over het hoofd wordt gezien is kunstenares Marlene Dumas. Ze is één van de best verdienende vrouwelijke kunstenaars allertijden. In Museum van de Geest | Dolhuys is werk van haar te zien in de tentoonstelling genaamd ‘Maar wie ik ben gaat niemand wat aan’. Als het gaat over vrouwen in de kunst wordt Dumas vaak naar voren geschoven.
In een interview met The Guardian uit 2015 zei Marlene Dumas: “Sexism is like racism or homophobia. Progress is made, and you think: oh, this is going well. But then you remember: oh, shit. People like Georg Baselitz still say women can’t paint. Male artists of a certain generation still have a way of speaking that says: I’m the best. Women still accept smaller gallery spaces more readily than men. I’m still accused of being the token woman.”
De laatste jaren is er steeds meer aandacht voor de positie van vrouwen in de kunstwereld. Dit loopt gelijk met de vraag naar meer diversiteit in het culturele veld en daarbuiten.
Voor iedereen die behoefte heeft aan meer vrouwen in de kunst op 8 maart, Internationale Vrouwendag, en daarna, hier vind je er een aantal:
Docu serie ‘Vrouwen in de kunst’ van de AvroTros
GO | NO GO’s, tips en recensies van De Kunstmeisjes
Tentoonstelling Marlene Dumas in Museum van de Geest | Dolhuys
Waarom vrouwen geen plaats hebben in de kunst en hoe we dat kunnen veranderen
