De musea zijn gesloten en de halve wereld zit opeens de hele dag thuis. Maar de kans is groot dat je daar ook iets moois aan de muur hebt hangen. Misschien is er wel een plek speciaal ingericht voor een familie-erfstuk of een bijzonder kunstwerk. In deze serie vertellen de ambassadeurs van Samen Sterk Zonder Stigma over hun favoriete ‘museumstuk’ in huis en wat dat object voor hun betekent.
“Sinds drie-en-een-half jaar woon ik op de plek waar ik wil wonen. Dan mag je jezelf een gelukkig mens noemen. Mijn lief en ik wonen aan de rand van Amsterdam en staan in een paar minuten aan de oever van het IJ. De Waterlandse weilanden liggen binnen handbereik en voor we het weten staan we op het pondje naar het centrum. We kunnen profiteren van het beste van beide werelden.
Eerder woonde ik in Oud-West. Als tiener droomde ik van de stad Amsterdam. De mogelijkheid om lopend naar de schouwburg op het Leidseplein te gaan. Hardlopen in het Vondelpark en me ten midden van zoveel verschillende nationaliteiten een wereldburger voelen. Wandelend over de Kinkerstraat voelde ik me nietig. Anoniem in de drukte.
In mijn diepste depressies had ik last van sociale angsten. Bang om mensen tegen te komen en een gesprek aan te moeten gaan. Amsterdam gaf me een gevoel van vrijheid. Naar buiten kunnen gaan zonder de kans op sociale interactie. Me onder de mensen kunnen begeven en tegelijkertijd onzichtbaar zijn.
Kunst wordt vaak in relatie tot schoonheid gedefinieerd en daarbij met de natuur vergeleken. Edward Hopper gaf een nieuwe wending aan het fenomeen natuur. Hij schilderde mensen in de grootstedelijke cultuur. Is een stad niet een ecosysteem op zich? De stedelijke dynamiek kan je wellicht evenveel overweldigen als een oceaan of berg dat kan. De personages in de schilderijen van Hopper maken geen contact. Ze ‘zijn.’ Lange tijd ‘was’ ik. De melancholie die uit zijn kunstwerken spreekt herken ik en raakt me. Vandaar dat de poster van ‘Morning sun’ bij ons in de woonkamer hangt. Inmiddels ‘ben’ ik niet alleen. Ik geniet, onderneem, heb lief, maar vind het zo af en toe nog steeds fijn om enkel te ‘zijn.’
Hoe verhoud jij je tot andere mensen? Ben je wel eens eenzaam met mensen om je heen? Ben je graag helemaal alleen of vind je het fijn als de wereld binnen jouw gezichtsveld door draait zonder dat je hoeft deel te nemen? Kun jij een synthese vinden tussen jouw binnenwereld en je omgeving?”
Annemiek Lely (1990) is freelance programmamaker, spreker, tekstschrijver en dramaturg. Daarnaast is ze ambassadeur van de Hersenstichting en Samen Sterk zonder Stigma. Samen met haar vriend Thom en hondje Charlie woont ze in Amsterdam.
