Annemarie Postma is auteur en de tweede spirituele BN’er die in het kader van de tentoonstelling ‘Van God Los’ haar visie op spiritualiteit toelicht.
“Een spirituele levenshouding houdt in dat je begrijpt dat we hier zijn om te leren, niet alleen maar om van a naar b te gaan met plezier en geluk”, aldus Annemarie. “Het leven is één grote achtbaan; het is een zee met golven die we niet hoeven te bedwingen maar waarin we vrijheid kunnen winnen door onze weerstand ertegen op te geven.”
Om maar met de deur in huis te vallen: wat doe jij als je niet lekker in je vel zit?
“Dan zorg ik dat ik de rust, leegte en stilte opzoek. Door naar een bronbad te gaan, te koken, en vooral door in de natuur te zijn in de ontroerende en troostrijke schoonheid van het Zuid Oost Friese landschap waar we wonen. Vooral door in de natuur en met onze honden te zijn, kan ik me weer makkelijk verbinden met mijn innerlijke natuur en kom ik terug in het Nu. Niet lekker in je vel zitten is sowieso altijd een alarmbel die je eraan herinnert dat je teveel in je denken en je ‘piekerverstand’ zit en dat je ergens het leven op de handrem zet en dus tegen de natuurlijke stroom van de dingen in aan het roeien bent en niet in acceptatie bent. Er zijn in basis namelijk altijd maar twee problemen: of je wilt iets wat er niet is, of er is iets wat je niet wilt. De essentie van elke vorm van onvrede, onrust en elk probleem is dus: weerstand tegen de ervaring van het moment óf het willen van iets wat er op dit moment niet is. Beide laten hetzelfde zien: de behoefte om te ontsnappen aan de ervaring die voor ons ligt.”
Wat houdt een spirituele levenshouding in?
“Een spirituele levenshouding houdt in dat je begrijpt dat we hier zijn om te leren, niet alleen maar om van a naar b te gaan met plezier en geluk. Het leven is één grote achtbaan; het is een zee met golven die we niet hoeven te bedwingen maar waarin we vrijheid kunnen winnen door onze weerstand ertegen op te geven. Dat is het leven voorbij “goed” en “fout”, dat is ervaren wat er is. Spiritueel ontwaken houdt in dat je die werkelijkheid accepteert. Er is bovendien niets vrijblijvends aan spiritualiteit. Het is ook geen hobby. Het is een manier van leven en gaat over het nemen van je persoonlijke verantwoordelijkheid, in het belang van onszelf en het welzijn van het grotere geheel. Het gaat over het werkelijk leren kennen en veranderen van je gedachten, waardoor niet alleen je persoonlijke wereld zal veranderen, maar waarmee je bijdraagt aan verandering en ontwikkeling van het grotere geheel.”
En hoe geef jij daar vorm aan in het dagelijks leven?
“Spiritueel leven doordringt mijn hele bestaan, tot in de kleinste dingen. Het bepaalt de aard van mijn gedachten, mijn houdingen, keuzes, acties en handelingen. Het bepaalt – uiteraard- ook wat ik eet, en maakt dat ik het belangrijk vind dat de oorsprong van mijnvoedsel zuiver is. Spiritualiteit heeft namelijk ook alles te maken met ethiek en integriteit. Je kunt niet zeggen: ‘Ja hoor, ik leef spiritueel maar ik ben toch wel erg gehecht aan dat dagelijkse stukje vlees op mijn bord voor de laagste prijs.’ Of: ‘Túúrlijk geef ik om de aarde, maar ik kieper toch elke dag een liter bleekwater door het toilet’. Om de eenvoudige reden dat als je spiritueel leeft, je je bewust bent van je verbondenheid met alle levensvormen. En je jezelf daarom niet wilt voeden met voedsel dat verkregen is door het lijden van ander leven, en waarvan het productieproces bijdraagt aan het vernietigen van de aarde.”
“In mijn relaties beschouw ik elke ontmoeting als ‘heilig’ – hoe negatief die op het eerste gezicht ook lijkt. Ik denk dus nooit in termen van “slechte vriendschappen” of “mislukte relaties” maar beschouw elke relatie als ‘les in liefde’. Ik geloof dus niet in ‘toeval. Vriend of vijand, bekende of onbekende, ik heb de houding: wie er ook op mijn levenstoneel verschijnt, komt met een boodschap of een les. Ik geloof dat het Gods (of ‘s Levens, de Natuurs) bedoeling is om elkaars wonden te genezen. En dat wie bereid is het werk te doen, wie de relatie ziet als een kans om zichzelf te genezen, er een zegen uithaalt – ongeacht of de ander daar ook voor kiest of niet. En iedereen komt er uiteindelijk wel; lessen die je niet leert blijven gewoon langskomen totdat je ze wel geleerd hebt.”
“En met mijn werk wil ik mijn individuele steentje bijdragen aan een wereld waarin we ons ervan bewust zijn dat respect voor de aarde respect hebben voor onszelf is. Dat vechten voor de rechten van dieren ook vechten voor onszelf is. Dat er geen gescheiden werelden zijn maar alle levende wezens in feite één zijn. Alles is energie. Al jouw intenties, gedachten en acties hebben dus invloed op dat geheel, en zeggen iets over hoe jij wilt dat de wereld waarin je leeft eruit ziet. Spiritualiteit is dus veel meer dan alleen het besef van verbondenheid. Het is wat je dagelijks doet met deze wetenschap, en hoe je wat je weet tot uitdrukking brengt in de manier waarop je leeft.”
Wat was het keerpunt in je leven? En hoe heeft dat je levensvisie bepaald?
“Twee grote gebeurtenissen, mijn plotselinge verlamming op mijn 11e, en de onverwachte vroege dood van mijn moeder (ze was 45 jaar), hebben de toon gezet voor mijn levensloop en mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Zowel de vroege, onverwachte dood van mijn moeder als het verlamd raken waren compromisloze gebeurtenissen, absolute gegevens waartegen verzet of gevecht zinloos was. Ik leerde dus al op jonge leeftijd dat wanneer het leven je plaatst voor voldongen feiten er niets anders rest dan de strijd om de controle op te geven en de deur naar het onbekende door te gaan. Zonder garanties, zonder geruststelling, zonder zekerheden. Ik heb me al vroeg in mijn leven een aantal keren volkomen naakt gevoeld, naakt en weerloos tegenover de feiten, met voor me een onbekende weg, zonder enig vertrouwd oriëntatiepunt of referentiekader. Toch waren het juist de momenten waarop ik nergens anders meer heen kon, waarop pijn en angst me helemaal over leken te nemen, dat mijn vertrouwen tevoorschijn kwam; het vertrouwen dat wat ik in mijzelf had voldoende was om mij uiteindelijk over de gebeurtenissen heen te tillen en op zinvolle wijze met mijn leven door te gaan. Beide waren grote keerpunten die hebben gezorgd voor het oervertrouwen dat ik nu inmiddels in het leven heb, en voor de liefde die ik heb voor de waarheid en de rauwe werkelijkheid. Ik interviewde ooit Jules Deelder. Over het nemen van de dingen zoals ze zijn, zei hij: “Er kan niets fout gaan in het leven, want alles wat gebeurt is waar”. Prachtig gezegd vond ik dat, en zo zie ik het ook. Ik geloof je dat het leven een veilige plek is waar een bepaalde orde heerst – ook al hebben we daar vaak geen zicht op.”
Je boeken zijn erg populair, wereldwijd worden ze uitgegeven en kunnen ze rekenen op een grote schare aan lezers. Ervaar je culturele verschillen over hoe mensen omgaan met spiritualiteit? Kun je hiervan een voorbeeld geven?
“In algemene zin is het zo dat wereldwijd de ‘spirituele boekenmarkt’ de enige markt momenteel is die wél groeit. Heel veel mensen hebben honger naar antwoorden op lang vergeten of weggestopte vragen. Waarom ben ik en waar ga ik naartoe? Hoe kan ik mijn leven meer zin, glans en betekenis geven? Hoe kan ik omgaan met de stress van de dagelijkse praktijk en toch mijn ‘spirituele afstemming’ behouden? Hoe kan ik spiritueel leven in de hectiek van het leven van alledag? Wezenlijke vragen in een tijd waarin we allemaal toe zijn aan the next step, aan verdieping. Steeds meer mensen begrijpen dat spiritualiteit geen softe, zweverige luxe is maar keiharde, aardse noodzaak in een wereld waarin we meer dan ooit geconfronteerd worden met de negatieve en destructieve gevolgen van het gebrek aan spiritueel bewustzijn. Het verschil dat ik merk is in de benadering in de media. In Duitsland bijvoorbeeld zit ik met mijn boeken in gewoon reguliere, ‘intellectuele’ talkshows zoals Das Rote Sofa van de NDR en kan er op een volwassen, sympathieke, respectvolle manier over zingeving en spiritualiteit worden gesproken zonder er lacherig of cynisch over te doen. Dat is een verademing. Zover is bijvoorbeeld Nederland helaas nog niet.”
Biografie
Annemarie Postma (44) krijgt op haar elfde een dwarslaesie en komt terecht in een rolstoel. Dit weerhoudt haar er niet van om alles uit het leven te halen wat erin zit. Zo is ze inmiddels de meest populaire Nederlandstalige auteur op het gebied van zingeving, persoonlijke groei en spiritualiteit en brak ze als enige Nederlandse spiritueel auteur met haar boeken internationaal door. Haar The deeper secret en Ziels Eigenwijs en De helende Kracht van Acceptatie werden van Amerika, Engeland, Italië, Duitsland tot in India en Zuid-Korea uitgebracht. Deze maand verschijnt door de vele vraag de geheel herziene uitgave van haar allereerste boek Ik hou van mij en opnieuw staan buitenlandse uitgeverijen in de rij.
